Over V2-raketten en de aandelenmarkt...

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog begon Duitsland met het afvuren van hun gevreesde V2-raketten op Londen. De Duitse raketaanvallen boezemden menig Londenaar grote angst in: de supersonische raketten sloegen in voordat ze gehoord konden worden en enig verweer was door het Britse leger aanvankelijk nauwelijks mogelijk.

Lokale kranten begonnen al snel de wijken in kaart te brengen waar de meest Duitse raketten waren neergekomen. Dit gaf de indruk dat Duitsland ineens een grote technologische stap vooruit had weten te zetten en plotseling over een precisie beschikte die vrijwel iedereen kort daarvoor nog voor onmogelijk had gehouden.

Londense burgers vermoedden dat er Duitse spionnen aanwezig waren in wijken die niet waren getroffen. En Britse officieren waren bezorgd over het risico dat Duitsland snel met dodelijke precisie Britse legerbases zou vernietigen.

Kansrekening

Kort na afloop van de oorlog toonde de Britse statisticus Clarke middels een eenvoudige studie aan dat de 'clusters' van inslagen volledig verklaard konden worden aan de hand van een random verdeling.  

Wat beschouwd werd als het bewust vernietigen van heel specifieke locaties bleek later in volledige overeenstemming met de wetten van de kansrekening. Hoewel de precisie van de V2-raketten aan het einde van de oorlog verbeterde was die precisie in realiteit bij lange na niet zo accuraat als de inwoners uit Londen (en Britse legerofficieren) gevreesd hadden.

Ruis

Het foutief interpreteren van 'ruis' komt in vele sectoren voor en de financiële wereld vormt daarop zeker geen uitzondering. Maar opvallend is hoe weinig beleggers in de gaten hebben hoe groot die factor ruis op korte termijn eigenlijk wel niet is. Hoe korter de periode, hoe groter de kans dat het rendement grotendeels willekeurig (middels geluk of pech) tot stand gekomen is.

Strategieën die op lange termijn bovengemiddeld renderen (value-beleggen bijvoorbeeld) presteren op maandbasis maar in net iets meer dan de helft van alle maanden beter dan de beursindex zelf. En in net iets minder dan de helft van alle andere maanden dus slechter.

Een beleggingscategorie die op termijn ondergemiddeld rendeert (goud bijvoorbeeld) rendeert in iets meer dan de helft van alle maanden slechter dan de beursindex. En in net iets minder dan de helft van alle maanden beter.

Beleggers doen er verstandig aan zich te verdiepen in het rendement dat een bepaalde beleggingscategorie op lange termijn blijkt op te leveren. Het in ogenschouw nemen van een lange periode is cruciaal, immers soms presteert de best denkbare beleggingscategorie op korte termijn juist slecht en de slechtst denkbare juist goed...

'Verhuis' niet te vaak...

Terug naar de Duitse V2-bombardementen op Londen. In wijken die verondersteld werden extra bestookt te worden vertrokken de bewoners. Zij probeerden aan systematische bombardementen te ontkomen die eigenlijk helemaal niet systematisch bleken te zijn.

In de beleggingswereld is soortgelijk gedrag zichtbaar. Presteert een bepaald beleggingsfonds tijdelijk heel goed dan wordt dat fonds al snel overspoeld met cash; aan slecht presterende fondsen onttrekken beleggers hun gelden doorgaans weer snel.

Waar het verhuizen tussen verschillende wijken door bewoners van Londen - kanstechnisch gezien - vrij zinloos was is de 'verhuisschade' voor beleggers zo mogelijk nog groter. Door het regelmatig verhuizen naar die fondsen die kort daarvoor het beste presteerden verspelen fondsbeleggers namelijk de helft van hun rendement...