Over Trump, inflatie en de dollar

Beleggers zijn soms onnavolgbaar. Toen duidelijk werd dat Republikein Donald Trump de verkiezingen zou winnen raakten aandelen wereldwijd in vrije val. Voor de Amerikaanse en de Europese aandelenbeurzen stonden openingsverliezen van zo'n 5% in het verschiet.

De Japanse Nikkei sloot de dag af met een verlies van 5,3% en na stevige verliezen bij opening van de beurzen in Europa keerde het sentiment alweer. De tien beursdagen die volgden waren voor aandelen de beste in jaren. De Amerikaanse beurzen bereikten zelfs nieuwe records.

Vrijwel geen deskundige of tv-station die de overwinning van Trump had zien aankomen. En vrijwel geen beursanalist die had voorzien dat wanneer Trump zou winnen aandelen en de dollar zouden stijgen, laat staan zo fors.

Inflatiepresident

Waar de Amerikaanse centrale bank waarschijnlijk nog dit jaar de rente zal verhogen lijkt de nieuwe regering onder aanvoering van Trump door middel van overheidsbeleid de economie juist extra te willen stimuleren. Dit onder meer door belastingverlagingen voor bedrijven en door investeringen in infrastructuur.

Het verwachte beleid van Trump stuwt de inflatie en in anticipatie hierop deden beleggers obligaties in de uitverkoop waardoor de rente is gestegen. De koers van een obligatie en de rente bewegen omgekeerd: dalen obligaties in koers dan stijgt de rente.

Een hogere rente maakt de Verenigde Staten voor beleggers extra aantrekkelijk en vandaar dat de dollar is gestegen ten opzichte van andere valuta. Een sterke dollar vormt zelf overigens weer een rem op de inflatie in de Verenigde Staten. Goed beschouwd kan gesteld worden dat Trump de Amerikaanse inflatieverwachtingen al stuwt en via de sterke dollar inflatie reeds wordt geexporteerd.

Valutakoersen laten zich heel lastig voorspellen en de vraag is of beleggers er verstandig aan doen dit te proberen. Vanwege het effect van communicerende vaten bewegen valutaparen zoals de euro en de dollar veelal in een bepaalde bandbreedte: is de dollar duur en de euro goedkoop dan vormt dit een stimulans voor de Europese economie, en omgekeerd geldt uiteraard hetzelfde.

Wat wij doen

In navolging van Warren Buffett focussen wij niet zozeer op macro-economische zaken en valutakoersen maar vooral op individuele bedrijven en de waarderingen daarvan. Sterke en op aandeelhouderswaarde gerichte bedrijven komen we regelmatig in de Verenigde Staten tegen waar men meer dan in Europa en Japan gericht is op de creatie van aandeelhouderswaarde.

De valutarisico's van onze Amerikaanse beleggingen zijn overigens kleiner dan soms verondersteld. Dit komt doordat vaak een behoorlijk deel van de omzet buiten de Verenigde Staten zelf behaald wordt. Ter indicatie: voor de bedrijven die deel uitmaken van zowel de Nasdaq als de S&P 500 gaat het om bijna de helft van de totale omzet.

Records zijn normaal

Gestuwd door de onderliggende waardecreatie tenderen aandelenbeurzen uiteindelijk opwaarts. De records van de Amerikaanse beurzen zijn voor ons dan ook geen aanleiding om aandelen voorlopig te mijden. En zelfs al zijn aandelenmarkten overgewaardeerd - wij menen overigens dat dit vooralsnog niet het geval is - dan nog zijn er vaak voldoende individuele aandelen te vinden die wel aantrekkelijk gewaardeerd zijn.

De Dow Jones bereikte onlangs voor het eerst het niveau van 19.000 punten. Uitgaande van een rendement van 6% tot 6,5% per jaar - ongeveer in lijn met rendementen uit het verleden - staat deze index aan het einde van Trump's eerste presidentstermijn op een niveau van circa 25.000 punten. Dit lijkt in eerste instantie misschien optimistisch gedacht maar goed beschouwd is zo'n niveau dan eigenlijk heel normaal...