Onze kijk op valutarisico

Afgelopen jaar daalde de dollar zo'n 15% ten opzichte van de euro. Als gevolg hiervan profiteerden Europese beleggers maar beperkt van de opmars van de Amerikaanse aandelenbeurzen in 2017.

Waarom niet afdekken?

Zelf beleggen we regelmatig in bedrijven die in de Verenigde Staten beursgenoteerd zijn en een vraag die we van meerdere beleggers ontvingen is waarom we het valutarisico dan niet afdekken. De vraag impliceert dat het valutarisico niet is afgedekt maar dat is goed beschouwd eigenlijk wel het geval...

De bedrijven die we zelf als veelbelovende beleggingen selecteren zijn vaak wereldwijd actief maar in de Verenigde Staten beursgenoteerd. Daalt de dollar dan ten opzichte van andere valuta dan zorgt enkel dit voor een hogere omzet en winst, in dollars gerekend. Dit vertaalt zich in stijgende koersen en de dollardaling verklaart dan ook deels de opmars van de Amerikaanse beurzen afgelopen jaar.

Bij multinationals die in Europa beursgenoteerd zijn vragen beleggers zich vaak helemaal niet af hoe al dan niet rekening te houden met valutarisico's. En eigenlijk is dat best vreemd. Een bedrijf als Koninklijke Ahold Delhaize bijvoorbeeld behaalt ruim de helft van de omzet (en de winst) in de Verenigde Staten...

Communicerende vaten

Zoals koersen van multinationals ogenblikkelijk reageren op valutaschommelingen geldt iets soortgelijks voor de gehele economie. Ook op macroniveau is namelijk sprake van een dergelijk communicerende vaten-effect.

Daalt de dollar stevig ten opzichte van de euro dan stuwt dat de Amerikaanse export terwijl de Amerikaanse import erdoor afgeremd wordt. De hogere economische groei die het gevolg is maakt investeren in de Verenigde Staten extra aantrekkelijk en dat zorgt voor een tegengestelde beweging waarbij juist de dollar aan kracht zal winnen ten opzichte van de euro.

Waar aandelenbeurzen vanwege waardecreatie bij de onderliggende bedrijven gestaag opwaarts tenderen is dat bij de wisselkoersverhouding tussen belangrijke valutaparen als de euro en de dollar uiteraard niet het geval. Hier is zoals gesteld sprake van een communicerende vaten-effect waarbij noch de euro noch de dollar voortdurend zal verzwakken.

Ten tijde van de introductie van de euro in 1999 kon onze huidige munt worden ingeruild voor US $ 1,17 wat ongeveer gelijk is aan de huidige wisselkoers. Overigens werd in oktober 2000 het historische dieptepunt van 0,82 dollar per euro bereikt. Een aantal jaren later was de euro bijna dubbel zoveel waard: in juli 2008 kon een euro worden ingeruild voor US $ 1,60.

Zelf dekken we valutarisico's niet actief af. Daarmee vermijden we enerzijds de kosten die daarmee samenhangen maar geldt anderzijds wel dat we van valutafluctuaties soms enige tijd voordeel hebben en op andere momenten juist weer nadeel. Over een langere periode bezien menen we vanwege het communicerende vaten-effect dat de invloed van valutaschommelingen op het rendement zodoende beperkt zal zijn.

Valutakoersen laten zich nauwelijks voorspellen (er is vrijwel geen zakenbank die de stijging van de euro afgelopen jaar had voorzien). Wij menen dan ook er verstandig aan te doen simpelweg goed gespreid te beleggen in mooie, winstgevende bedrijven wanneer ze aantrekkelijk gewaardeerd zijn. En tussentijdse valutaschommelingen dan? Die nemen we zelf eigenlijk gewoon voor kennisgeving aan...