Gevangen in de euro

Jaren geleden stelden wij een populair boekje beschikbaar met daarin een bundeling van eerdere columns over het euro-experiment. Dit boekje, grotendeels nog steeds actueel, is nog altijd gratis te downloaden.

Gevangen in de euro

Hoewel het een tijd geleden is dat we voor het laatst over het euro-experiment schreven menen wij dat de onderliggende problemen nog altijd grotendeels onopgelost zijn. Te weten: niet alle eurolanden hebben een soortgelijke economie, nationale correctieopties zijn samen met de nationale valuta opgegeven terwijl er in Europa bovendien nauwelijks draagvlak is voor overheveling van gelden.

Als gevolg van bovenstaande zitten de Zuid-Europese landen gevangen in de euro, samen met de Noord-Europese. De lage rente en het op grote schaal opkopen van schulden door de Europese Centrale Bank heeft het probleem tijdelijk minder goed zichtbaar gemaakt maar zeker niet opgelost. De kans is groot dat de eurocrisis op enig moment weer oplaait, dit keer mogelijk in Italië.

Zorgen over Italië

Zoals het momenteel laat aanzien krijgt Italië een nieuwe regeringscoalitie die bestaat uit een opmerkelijk verbond: de Vijfsterrenbeweging samen met de Lega Nord. Naar de Nederlandse situatie vertaald een regeringscoalitie bestaande uit de SP en de PVV. Twee partijen die weinig op hebben met de Europese Unie, en nog minder met de euro zelf.

Sinds de eeuwwisseling is de Italiaanse economie per saldo niet gegroeid. De werkloosheid ligt er boven de 10% en bedraagt onder jongeren zelfs het drievoudige daarvan. Gebrek aan perspectief maakt dat veel Italiaanse jongeren lang bij hun ouders blijven wonen en het geboortecijfers erg laag is; ook deze indirecte ontwikkelingen zijn deels het gevolg van de Italiaanse gevangenschap in de euro.

Afhankelijk van hoe precies berekend komt de Italiaanse staatsschuld uit op circa 160% van de totale omvang van de Italiaanse economie. Deze schuld is de afgelopen jaren verder opgelopen, ondanks de heel lage rente. Private schulden zijn hierbij nog niet meegeteld en evenmin de groeiende portefeuilles bij Italiaanse banken die gevuld zijn met slechte (lees: oninbare) leningen.

Overigens is het zeker niet Italië alleen (en enkele andere Zuid-Europese landen) waarbij vraagtekens te plaatsen zijn. Dat geldt ook voor Duitsland, een juist heel sterk geacht land in het eurogebied. Veel Duitsers staan op het punt met pensioen te gaan maar vrijwel niemand die zich realiseert dat daar in Duitsland amper voor gespaard is...

PS: Ondanks onze zorgen over het euro-experiment blijven wij bovenal focussen op het speuren naar, analyseren van en gespreid beleggen in kwaliteitsbedrijven die aantrekkelijk gewaardeerd zijn.