Gevangen in de euro

Het is een tijd geleden dat we voor het laatst schreven over het euro-experiment. Maar geenszins veronderstellen wij dat de fundamentele problemen rondom de euro opgelost zijn. Te weten: niet alle eurolanden hebben een soortgelijke economie, nationale correctieopties zijn opgeheven met het opgeven van de nationale valuta en tussen eurolanden is er maar weinig draagvlak voor het structureel overhevelen van geld.

Voor het overhevelen van koopkracht van Noord- naar Zuid-Europa mag dan weinig draagvlak zijn (in Noord-Europa tenminste) maar de huidige hoge inflatie tast de koopkracht eveneens stevig aan. In Noord-Europese landen als Nederland zou aanmerkelijk sterker tegen de inflatie worden opgetreden zou 'ons' monetaire beleid niet eveneens zijn afgestemd op de landen in Zuid-Europa...

Niet enkel is de inflatie in Nederland hoog (10,2% in mei) maar eveneens is de arbeidsmarkt zeer krap (met een werkloosheidspercentage van slechts 3,3%). De negatieve rente die de Europese Centrale Bank nog altijd hanteert is hier maar lastig mee te rijmen.

De landen in Zuid-Europa zitten gevangen in de euro, samen met de Noord-Europese. Het beleid van negatieve rentes en het massaal opkopen van staatsschulden heeft de problemen tijdelijk minder zichtbaar gemaakt, maar niet opgelost. Wij schatten de kans dan ook vrij hoog in dat de eurocrisis op enig moment weer in volle hevigheid oplaait.*

Een aantal eerdere artikelen over de fundamentele problemen van het euro-experiment hebben we in 2010 gebundeld in een online-boekje getiteld 'Terug naar de Gulden?'. In grote lijnen is de inhoud ervan nog altijd actueel en de originele editie is hier te downloaden (PDF-bestand).

* Een teken aan de wand voor de toenemende zorgen zijn de stijgende rentes in met name Zuid-Europa. Zo steeg de Italiaanse 10-jaars rente van amper meer dan 1% begin dit jaar tot meer dan 4% eerder deze week.