Timing versus tijd in de markt

Het is iets voor de liefhebber maar graag wijzen we u op een interessant vraaggesprek van enkele maanden geleden met Jeremy Siegel, auteur van de bestseller 'Stocks for the long run' (deze video duurt circa 30 minuten).

Jeremy Siegel (77) is al bijna een halve eeuw verbonden aan de Wharton School van de University of Pennsylvania. Zijn bestseller verscheen in 1994 en daarin laat hij zien dat het gespreid beleggen in aandelen vanaf het jaar 1802 tot 1992 een gemiddeld rendement zou hebben opgeleverd van 6,7% per jaar, gecorrigeerd voor inflatie.

In het gesprek komt ook de periode vanaf 1992 aan de orde waarbij zoals bekend sprake is geweest van beurscrashes, aanslagen, oorlogen, de kredietcrises en een pandemie. Maar opvallend: gecorrigeerd voor inflatie blijkt het rendement sinds 1992 eveneens te zijn uitgekomen op exact 6,7% per jaar.

Voorbeeld

Beleggers hechten vaak veel waarde aan de ontwikkelingen in het recente verleden ('recency bias') en hun verwachtingen voor de nabije toekomst. Vergeten wordt dikwijls dat het bij beleggen juist vooral gaat om 'tijd in de markt' in plaats van het 'timen' van de markt.

Maar stel, het was u en voorouders van u wél gelukt in de S&P 500 in te stappen tegen de laagste waardering in 100 jaar om later te verkopen tegen de hoogste waardering in 100 jaar. In dat geval was ingestapt in 1917 tegen een koers/winst-verhouding van 5,3 en had u uw beleggingen in 1999 verkocht tegen een koers/winst-verhouding van 34.

Het gemiddelde rendement zou in het voorbeeld zijn uitgekomen op 11,6% per jaar (hier is voor inflatie niet gecorrigeerd). Maar goed om te beseffen: slechts 2,3% van dit jaarrendement is terug te voeren op de verandering in waardering oftewel een exact juiste timing (iets wat in de praktijk vrijwel onmogelijk is).

Een veel groter deel van het rendement - 9,3% per jaar - is terug te voeren op 'tijd in de markt' oftewel het simpelweg meeliften op de waardecreatie waarvan bij de onderliggende bedrijven gemiddeld gesproken sprake is...