Interessante case over herbalanceren

Graag delen we een interessante case over het nut van herbalanceren. Vanwege het dagelijkse herbalanceren is onderstaande case niet een op een naar de praktijk te vertalen - vanwege transactiekosten - maar dit neemt niet weg dat het achterliggende idee wel degelijk interessant is.

In het voorbeeld gaan we uit van de vijf slechtst presterende aandelen in de FTSE 100-index in het jaar 2009:

• Inchcape (rendement: minus 23%)
• Lloys Bank (minus 95%)
• Resolution (minus 23%)
• Royal Bank of Scotland (minus 59%)
• United Utilities (minus 23%)

Wie aan het begin van het jaar in een van deze aandelen belegd zou hebben en deze het hele jaar had aangehouden, zou een rendement hebben behaald tussen minus 23% (beste scenario) en minus 95% (slechtste scenario).

Wie aan het begin van het jaar 20% van het geld in elk van de vijf aandelen had belegd en vervolgens niets meer had gedaan ('buy and hold'), zou zijn uitgekomen op een rendement van ruim minus 40%.

Wie aan dagelijks herbalanceren had gedaan - dus de gewichten van de vijf posities iedere dag terugbrengen naar 20% van de portefeuille - zou aan het einde van het jaar ondanks de forse dalingen zijn uitgekomen op een positief rendement van zo'n 2%.

Dagelijks herbalanceren is voor de meeste beleggers ondoenlijk, al is het alleen maar vanwege de transactiekosten. Maar periodiek herbalanceren - of wanneer er zich een bepaalde mate van fluctuatie heeft voorgegaan - is toch wel degelijk te overwegen. Dit als strategie om juist te profiteren van de soms onnavolgbare fluctuaties op de korte termijn…

Een interessant kort interview waarin de zogeheten Parrondo-paradox ter sprake komt is via deze link te bekijken (deze video duurt circa vijf minuten).